بانک جامع بازی

سایت شرط بندی دنیا جهان بخت

با توصیه سیسانداندو ، بیمبا سبک خود را Luta Regional Baiana ("جنگ منطقه ای از باهیا") خواند ، زیرا کاپوئرا هنوز به نام غیرقانونی بود. در آن زمان ، کاپوئیرا همچنین به عنوان "کاپوئیراژم" شناخته می شد ، همانطور که در روزنامه های محلی گزارش شده است ، یک تمرین دهنده به عنوان "کاپوئیرا" شناخته می شود. به تدریج ، این هنر اصطلاح را کنار گذاشت و به عنوان "کاپوئیرا" شناخته شد ، و یک پزشک "capoeirista" نامیده شد.

در سال 1937 ، بیمبا با اجازه از وزیر آموزش و پرورش سالوادور مدرسه مدرسه Centro de Cultura Física e Luta را تأسیس کرد. از کار وی بسیار استقبال شد و وی به نخبگان فرهنگی شهر کاپوئرا آموزش داد. در سال 1940 سرانجام کاپوئرا مفهوم مجرمانه خود را از دست داد و قانونی شد.

سبک منطقه ای Bimba سایه بانهای سنتی را که هنوز مورد بی اعتمادی جامعه بودند تحت الشعاع قرار داد. این تغییر در سال 1941 با تأسیس Centro Esportivo de Capoeira آنگولا (CECA) توسط Mestre Pastinha تغییر یافت. این مدرسه که در محله سالوادور Pelourinho واقع شده است ، بسیاری از کاپوئریستاهای سنتی را به خود جلب کرد. با برجستگی CECA ، سبک سنتی Capoeira آنگولا نامیده می شود. این نام از brincar de angola ("بازی آنگولا") گرفته شده است ، اصطلاحی که در قرن نوزدهم در بعضی جاها به کار رفته است. اما توسط اساتید دیگری نیز پذیرفته شد ، از جمله برخی که از سبک پاستینیا پیروی نکردند.

گرچه درجاتی از تحمل وجود داشت ، از ابتدای قرن بیستم کاپوئرا شروع به تبدیل شدن به یک نوع رقص ضد عفونی شده با کاربردهای رزمی کمتر کرد. این امر به دلیل مناطقی بود که در بالا ذکر شد اما همچنین به دلیل کودتای نظامی در دهه 1930 تا 1945 و همچنین رژیم نظامی از 1964 تا 1985 بود. در هر دو مورد ، کاپوئرا هنوز توسط مقامات به عنوان یک سرگرمی خطرناک دیده می شد که مجازات داشت. با این وجود در طول رژیم نظامی به عنوان یک فعالیت برای دانشجویان دانشگاه تحمل می شد (که در این زمان نوعی کاپوئرا است که امروزه شناخته می شود)