تکنیک های ضربه زن در بوکس
مشت عقب (راست) در کنار چانه نگه داشته شده و آرنج در برابر دنده جمع شده است تا از بدن محافظت کند. چانه در سینه جمع می شود تا از مشت به فک که معمولاً باعث ناک اوت می شود جلوگیری کند و اغلب کمی خارج از مرکز نگه داشته می شود. مچ دست ها کمی خم شده اند تا در هنگام مشت زدن آسیب نبیند و آرنج ها درون آن جمع شود تا از ریه خارج شود. برخی از بوکسورها از حالت خمیده می جنگند و به جلو خم می شوند و پاهای خود را به هم نزدیک می کنند. موضع توصیف شده موضع "کتاب درسی" تلقی می شود و مبارزان تشویق می شوند تا پس از تسلط بر آن ، آن را تغییر دهند. به طور مثال ، بسیاری از جنگنده های سریع دست پایین دارند و تقریباً گام اغراق آمیز دارند ، در حالی که نزاع داران یا جنگجویان قلدر تمایل دارند که به آرامی مخالفان خود را دنبال کنند. به منظور حفظ مواضع خود ، بوکسورها "اولین قدم را در هر جهتی بر می دارند ، در حالی که پا در آن جهت قرار دارد."
موضع گیری های مختلف باعث می شود وزن بدن به طور متفاوتی قرار گرفته و مورد تأکید قرار گیرد. این ممکن است به نوبه خود میزان قدرت و انفجاری تحویل یک نوع مشت را تغییر دهد. به عنوان مثال ، یک حالت خمیده اجازه می دهد تا وزن بدن در جلوتر از پای چپ قرار بگیرد. اگر یک قلاب سمت چپ از این موقعیت پرتاب شود ، یک عمل فنر قدرتمند در پایه سر ایجاد می کند و یک مشت منفجره تر تولید می کند. اگر از موضع ایستاده استفاده شود یا وزن بدن بیشتر از پشت قرار داشته باشد ، نمی توان این عمل فنر را به طور مثر ایجاد کرد. مایک تایسون یک تمرین دهنده موضع خمیده و این سبک مشت قدرت بود. موقعیت مقدماتی وزن بدن روی پای سر خم شده نیز به عنوان یک پیش بار ایزومتریک شناخته می شود.
جنگنده های چپ دست یا پنجه جنوبی از یک تصویر آینه ای از موضع ارتدوکس استفاده می کنند ، که می تواند مشکلاتی را برای مبارزان ارتدوکس ایجاد کند که عادت به دریافت ضربات ، قلاب یا ضربدر از طرف مقابل ندارند. برعکس ، وضعیت جنوب پنجه در برابر یک راست راست آسیب پذیر است.